DNS چیست؟

تعریف DNS

 DNS یا سیستم نام دامنه URL  ها را به آدرس IP آنها متصل می کند. با DNS ، می توانید کلمات را به جای رشته ای از اعداد در مرورگر تایپ کنید ، به افراد امکان می دهد وب سایت ها را جستجو کنند و با استفاده از نام های آشنا ایمیل ارسال کنند. وقتی یک نام دامنه را در مرورگر جستجو می کنید ، از طریق اینترنت پرس و جو می فرستد تا دامنه با IP مربوطه مطابقت داشته باشد.  پس از قرارگیری ، از IP برای بازیابی محتوای وب سایت استفاده می کند. جالب توجه اینکه کل این فرایند فقط میلی ثانیه طول می کشد.

شاید هنگام خرید آنلاین ، گپ ویدیویی در سراسر قاره ها و پخش جریانی ویدیو یا موسیقی  تلفن شما جادویی به نظر برسد ، اما همه این ها به لطف موفقیت مهندسی پیشرفته ای است که سیستم نام دامنه (DNS) است.

DNS یک شبکه قدرتمند است که میلیاردها کاربر اینترنت و بیش از 300 میلیون نام دامنه را به هم متصل می کند.

DNS زیربنای اینترنت است که هر روز از آن استفاده می کنیم، هر زمان که ایمیل ارسال می کنید یا وب سایتی را بارگذاری می کنید در پس زمینه اجرا می شود. DNS اغلب به نسخه دفترچه تلفن  اینترنتی تشبیه می شود.

 DNS موضوعی پیچیده است و دارای جنبه های مختلفی است که زندگی روزمره شما را تحت تأثیر قرار می دهد، به خصوص اگر وب سایت دارید. اگر مالک دامنه هستید ، گوش دهید ، زیرا DNS جنبه های مختلف نام دامنه شما را کنترل می کند. اگر می خواهید به طور کلی اطلاعات خود را در مورد آنچه در پشت صحنه شبکه جهانی وب در جریان است گسترش دهید ، با ما باشید.

DNS چیست

DNS با نامهای زیادی از جمله سرور نام ، سرور سیستم نام دامنه و سرور نام کار می کند. . صرف نظر از اینکه از کدام نام استفاده می شود ، همه مراحل ساختن نام دامنه ها بر اساس حروف الفبا را توصیف می کنند. DNS همچنین به سیستم سلسله مراتبی اشاره می کند که برای جستجوی در شبکه میلیون ها آدرس IP برای یافتن IP دقیق وب سایت مورد نظر شما استفاده می شود.

نحوه کار DNS

هر آنچه به اینترنت متصل می شود – وب سایت ها ، تبلت ها ، لپ تاپ ها ، تلفن های همراه ، Google Home، ترموستات اینترنت و یخچال ها دارای آدرس IP هستند. با تشکر از DNS ، نیازی به نگه داشتن آدرس های IP نیست. . هر بار که از نام دامنه استفاده می کنید ، سرویس DNS وب سایت را پیدا کرده و نام را به آدرس IP مربوطه ترجمه می کند. وقتی www.google.com را در مرورگر وب تایپ می کنید ، فقط باید URL را بخاطر بسپارید.

1. آدرس های IP به شما کمک می کند تا کامپپیوتر مورد نظر را شناسایی کنیدو (داده های وب سایت ، ایمیل ها و غیره) ر بین کامپیوترها انتقال دهید. به محض تایپ نام دامنه ، به عنوان مثال ، Amazon.com در مرورگر ، مرورگر و رایانه خود بررسی کنید که آیا یکی از آنها آدرس IP مربوط به دامنه ها را در حافظه خود دارد یا خیر.
2. اگر Amazon.com در حافظه محلی رایانه شما نیست (حافظه پنهان) ، جستجو را در اینترنت گسترش می دهد و در آنجا DNS را جستجو می کند تا تعیین کند دامنه در پایگاه داده DNS آنها وجود دارد. اگر اولین DNS آن را در سرور خود پیدا نکرد ، آن را به سرور بعدی ارسال می کند تا زمانی که سرور نام دامنه مناسب پیدا شود. به عنوان مثال ، آدرس URL Amazon.com با سرورهایی که توسط Amazon Web Services اداره می شوند مرتبط است. سیستم نام دامنه به شما امکان می دهد وقتی Amazon.com را در مرورگر وب خود تایپ می کنید به سرورهای Amazon دسترسی پیدا کنید.
3. هنگامی که سرور DNS نام دامنه Amazon.com را پیدا کرد ، سرور نام دامنه را برمی و این آدرس IPS به سرور DNS درخواست کننده است ، تا زمانی که دوباره به کامپیوتر شما برسد.
4. وقتی آدرس IP به رایانه شما رسید ، مرورگر آن را در اینترنت پیدا می کند. در مرحله بعدی ، آن با نام دامنه میزبانی شده برای درخواست فایل های مرتبط ارتباط برقرار می کند.

عملیات DNS

DNS یک سیستم شبکه سرویس گیرنده / سرور را اجرا می کند که عملیات زیر را انجام می دهد:

1. درخواست ها را به سرورهای DNS ارسال کرده و از آنها پاسخ می گیرید. هر درخواست شامل یک نام است که منجر به آدرس IP مربوطه از سرور می شود.  به عنوان جستجوی DNS فوروارد شناخته می شود.
2. علاوه بر جستجوی رو به جلو ، DNS می تواند جستجوی معکوس را درخواست کند که از یک IP برای تعیین نام دامنه مرتبط استفاده می کند.
3. سرورهای صحیح را برای ارائه ایمیل پیدا کنید.

DNS چگونه سازماندهی می شود؟

اینترنت از یک شبکه بزرگ رایانه واقع در سراسر جهان راه اندازی شده است. این شبکه ها به صورت زیرزمینی و در بعضی موارد در زیر دریا متصل می شوند. DNS یک سیستم سلسله مراتبی است که با استفاده از اطلاعات موجود در سیستم سرورهای DNS پیوند یافته برای تعیین مکان یک سرور نام دامنه خاص کار می کند. وقتی افراد از نام دامنه شما بازدید می کنند ، تنظیمات DNS آن تعیین می کند که به کدام سرورها دسترسی پیدا کند. به عنوان مثال ، اگر از تنظیمات DNS Namecheap استفاده کنید ، بازدیدکنندگان شما به سرورهای Namecheap میزبان وب سایت شما می رسند. برای درک چگونگی درخواست سلسله مراتب توسط رایانه برای تولید یک وب سایت در صفحه نمایش خود ، شما نیاز به درک اساسی از عناصر تشکیل دهنده نام دامنه و نحوه ارتباط اینها با آدرس های IP دارید.

دامنه سطح سوم- که به عنوان زیر دامنه نیز شناخته می شود. به عبارت ساده ، زیر دامنه هر چیزی است که قبل از دامنه سطح دوم ظاهر شود ، متداول ترین زیر دامنه www است. اما می توانند اشکال مختلفی داشته باشند ، مانند books.google.com.

دامنه سطح دوم- – اغلب نام وب سایت و قسمت منحصر به فرد نام دامنه است که از سمت چپ TLD ظاهر می شود. به عنوان مثال ، دامنه سطح دومwww.namecheap.com ، Namecheap است که بین دامنه سطح سوم و سطح بالا قرار گرفته است.

دامنه سطح بالا- دورترین نقطه در سمت راست دامنه است. متداول ترین TLD، .com است. . در سلسله مراتب، TLD ها با توجه به نام دامنه ها در رده های بالاتر قرار دارند. ICANN نظارت بر TLD ها را انجام می دهد و توزیع TLD ها را تسهیل می کند ، معمولاً از طریق یک ثبت کننده دامنه مانند Namecheap.

آدرس آی پی- آدرس پروتکل اینترنت مکانی است که در اینترنت قابل آدرس دهی است، هر IP با شبکه منحصر به فرد است. در رابطه با وب سایت ها ، شبکه کل اینترنت است. رایج ترین شکل آدرس IP به عنوان IPv4 شناخته می شود و به صورت مجموعه ای از چهار عدد نوشته می شود. هر مجموعه بیش از سه رقم ندارد و هر مجموعه با یک نقطه جدا می شود. به عنوان مثال ، 157.158.458.756 یک آدرس IPv4 معتبر خواهد بود. DNS نامی را به آن آدرس ترسیم می کند و شما را از یادآوری یک سری شماره پیچیده برای هر وب سایتی که می خواهید بازدید کنید ، نجات می دهد.

چگونه دامنه ها به آدرس های IP ترسیم می شوند

سرورهای DNS نه تنها به این دلیل وجود دارد که ما برای دسترسی به وب سایت ها ترجیح می دهیم از نام های قابل خواندن توسط انسان استفاده کنیم ، بلکه رایانه ها برای دسترسی به وب سایت ها به آدرس های IP نیاز دارند. چگونه DNS نام دامنه را به آدرس های IP ترجمه می کند؟ این فرآیند وضوح DNS نام دارد و طی بیش از هشت مرحله انجام می شود.

1. وقتی دامنه یا آدرس وب کاملی را در مرورگر خود تایپ می کنید ، به عنوان مثال www.netflix.com، مرورگر شما پیامی را به شبکه می فرستد و درخواست کمک می کند. این تبادل معمولاً به عنوان یک پرس و جو شناخته می شود.
2. رایانه شما برای یافتن آدرس IP که قبلاً در حافظه پنهان شده است ، با دستگاهی که به عنوان حلال بازگشتی شناخته می شود تماس می گیرد یا اگر برای اولین بار جستجو باشد ، دستگاه “به صورت بازگشتی” آن را جستجو می کند.
3. اگر حل کننده بازگشتی نتواند آدرس را پیدا کند ، آنها از سرورهای نام ریشه DNS برای آدرس IP دامنه ها پرس و جو می کنند.
4. سرورهای نام ریشه ISP شما را از طریق سلسله مراتب DNS با ارجاع حل کننده بازگشتی ISP به سرورهای لازم سطح نام دامنه با اسکن دامنه سطح بالا هدایت می کنند.
5. هر دامنه سطح بالا در DNS مجموعه سرورهای خاص خود را دارد. هنگامی که حل کننده آدرس IP را از آنها درخواست کرد ، آنها به یک DNS مناسب تر ارجاع می شوند. در این مرحله ، سرورهای DNS دامنه سطح دوم را بررسی می کنند.
6. ISP شما از سرورهای نام DNS مراجعه شده برای آدرس IP قابل استفاده پرس و جو می کند. هر دامنه دارای یک مجموعه اختصاصی از سرورهای نام DNS است که مسئول نگه داشتن آدرس IP و کل اطلاعات مربوط به دامنه هستند.
7. ارائه دهنده ISP دامنه های ثبت شده برای Netflix.com را از سرورهای نام معتبر بازیابی می کند و در صورت درخواست های آینده توسط شخص دیگری ، آن را در حافظه پنهان خود ذخیره می کند.
8. آخرین مرحله می بیند که سرورهای بازگشتی ISP شما رکورد A را به رایانه شما تحویل می دهند. رایانه شما اکنون رکورد را می خواند که تمام اطلاعات مربوط به دامنه را در اختیار دارد و آدرس IP را به مرورگر شما هدایت می کند. سپس مرورگر شما به www.Netflix.com متصل می شود تا بتوانید کمدی مورد علاقه خود را از دهه 90 تماشا کنید. کل این فرایند هشت مرحله ای در عرض چند دهم ثانیه کامل می شود ، با این وجود سرورهای مختلف DNS در مورد سرعت و امنیت رفتار متفاوتی دارند.

پیکربندی DNS

اکثر سایت ها دارای یک سرور هستند که از DNS آن مراقبت می کنند. در بیشتر موارد ، دو سرور DNS در روتر و / رایانه شما پیکربندی شده اند تا ISP شما از طریق DHCP متصل شود. در صورت از کار افتادن سرور اصلی ، می توانید دو مورد را پیکربندی کنید. اگر مشکلی در اتصال به سرور اصلی وجود داشته باشد ، رایانه شما به طور خودکار به سرور ثانویه تغییر می کند. جستجوی DNS معمولاً یک فرآیند بسیار سریع با یک چرخش تقسیم ثانیه ای برای جستجوی ، یافتن و تحویل یک وب سایت است. پس از اتمام جستجو ، رایانه مشتری به سرور مقصد متصل می شود که سرور DNS را آزاد می کند تا به درخواست بعدی خود رسیدگی کند. به احتمال زیاد دامنه شما از سرورهای پیش فرض DNS ISP شما استفاده می کند. با این حال ، شما مجبور نیستید. بسیاری از سرورهای شخص ثالث DNS وجود دارد که ممکن است DNS سریعتر را برای شما فراهم کند. سرعت بخش مهمی در سئو است زیرا زمان اتصال به صفحه وب عامل رتبه بندی برای گوگل است. . کارشناسان توصیه می کنند برای اطمینان از اینکه وب سایت شما به راحتی برای بازدیدکنندگان قابل مشاهده است ، میزبانی قابل اطمینان با سرعت و قابلیت به روز رسانی مناسب را انتخاب کنید.

میزبانی DNS

میزبانی وب به سادگی پارک کردن وب سایت شما روی رایانه است که سپس به اینترنت متصل می شود. هر زمان کسی آدرس وب سایت شما را تایپ کند ، صفحات ذخیره شده از طریق اینترنت بازیابی شده و در مرورگر وی نمایش داده می شوند. . میزبانی DNS فقط نوعی از این است.

بسیاری از ثبت نام کنندگان دامنه میزبانی با ثبت دامنه را ارائه می دهند و خدمات میزبانی رایگان DNS دارند.

انتشار DNS

همانطور که گفته شد ، تغییر نام سرورهای یک دامنه امکان پذیر است. سرورهای نام ، نام دامنه های شما را در کنترل تنظیمات DNS به شرکت هدایت می کنند. معمولاً ثبت نام دامنه است (شرکتی که نام دامنه را با آن ثبت کرده اید). اگر دامنه شما توسط شخص دیگری میزبانی شود ، آنها سرورهای جایگزینی را ارائه می دهند. این فرآیند که به انتشار DNS معروف است می تواند تا 72 ساعت طول بکشد تا در طی آن ISP حافظه پنهان خود را با اطلاعات جدید DNS برای دامنه شما به روز کند. برای به روزرسانی ظاهراً یک زمان در اینترنت می طلبد زیرا تغییرات شما قبل از رسیدن به سرور میزبان از چندین گره ISP عبور می کند. اگر می خواهید nameservers خود را تغییر دهید ، باید بدانید که ارائه دهنده خدمات دامنه شما چه کسی است. برای یافتن نام میزبان یک آدرس IP ، می توانید نام دامنه DNS records را با استفاده از WHOis DNS Lookup جستجو کنید. برای اطمینان از اینکه چه کسی دامنه خاصی را میزبانی می کند یا اینکه مطمئن نیستید ارائه دهنده DNS شما چه کسی است ، از این ابزار شبکه مبتنی بر مرورگر استفاده کنید. بیشتر ثبت کنندگان دامنه گزینه های Whois Lookup را ارائه می دهند. ICANN پایگاه داده Whois را تنظیم می کند ، این پایگاه داده اطلاعات تماس صاحبان همه دامنه های ثبت شده را ذخیره می کند. . پایگاه داده نام ، آدرس ، ایمیل و شماره تلفن هر صاحب دامنه را به همراه اطلاعات مربوط به وضعیت در دسترس بودن دامنه ، و اینکه آیا تاریخ ثبت نام / انقضا و اطلاعات مربوط به آن است ، لیست می کند.

محافظت از حریم خصوصی دی ان اس

اگر به امنیت اطلاعات خصوصی خود علاقه دارید ، Namecheap در صورت ثبت یا انتقال دامنه ، سرویس محافظت از حریم خصوصی WhoisGuard را ارائه می دهد. سرویس های WhoisGuard اطلاعات تماس شما را با اطلاعات تماس Namecheap در پایگاه داده Whois مبادله می کنند. هرکسی که در رکوردهای عمومی جستجو کند با جزئیات شما روبرو نخواهد شد.

عناصر نام دامنه

شما می توانید DNS خود را با استفاده از انواع مختلف رکورد که یک دامنه را تشکیل می دهند ، تغییر مسیر دهید. . می توانید URL ، AAAAA ، CNAME ، SRV ، NS ، TXT ، MX ، MXE ، URL را تنظیم کنید.

• A Record نام دامنه شما را از طریق آدرس IP خود به یک سرور منفرد هدایت می کند. . هر نام دامنه دارای یک رکورد اولیه است ، اطلاعاتی که در رکورد A نگهداری می شود آنچه را که دامنه شما هنگام بازدید از وب سایت شما انجام می دهد کنترل می کند. رکورد A به شما امکان می دهد نام دامنه یا زیر دامنه را با آدرس IP (32) بیتی مرتبط کنید.
• یک رکورد AAAA مشابه رکورد A کار می کند با این تفاوت که به شما امکان می دهد دامنه خود را به آدرس 128 بیتی Ipv6 هدایت کنید.
• CNAME برای هدایت دامنه یا زیر دامنه شما به آدرس IP نام میزبان مقصد استفاده می شود. این رکورد یک نام دامنه را به عنوان نام مستعار یک نام دیگر مشخص می کند. از مزایای آن این است که اگر IP نام میزبان مقصد تغییر کند ، نیازی به به روزرسانی سوابق DNS خود نخواهد بود زیرا CNAME دارای IP مشابه است.
• از MX Record برای هدایت نامه به سرور ایمیل مناسب استفاده می شود. سوابق MX باید به یک نام میزبان اشاره داشته باشند و هرگز مستقیماً به یک آدرس IP مراجعه نکنند.
• NS Record به شما امکان می دهد یک زیر دامنه را به یک سرور نام مرتبط با دامنه اختصاص دهید. اگر زیر دامنه شما جدا از نام دامنه میزبانی شود ، NS Record مفید است.