راه‌های زیادی برای تصمیم در مورد اینکه از چه اطلاعاتی بکاپ (backup) بگیرید و در مورد چه اطلاعاتی این کار را انجام ندهید وجود دارد. اما در نهایت هدف باید این باشد که همیشه از تمام اطلاعاتی پشتیبان‌ گیری کنید که باید از یک اتفاق بد مثل سوختن و یا از کار افتادن دستگاه ذخیره‌ساز جان سالم به در ببرند.

مسئله‌ی ساده‌ای مثل اینکه به دستگاه پشتیبان‌ گیری خود بگویید که از کدام فایل‌ها و دیتابیس‌ها بکاپ بگیرد، می‌تواند تأثیر بسزایی روی قابلیت ترمیم‌پذیری و بهبودیابی عملکرد شما بگذارد. انتخاب بکاپ مناسب درواقع ایجاد یک تعادل میان این است که تمام فایل‌هایی که باید حفظ شوند، پشتیبانی شده‌اند و البته فایل‌های کم اهمیت پشتیبان ‌گیری نشده‌اند.

اینکلوژن سرور فیزیکی (Physical server inclusion)

تمام تجهیزات پشتیبان ‌گیری نیاز به نصب و راه‌اندازی اولیه در سطح یک سرور فیزیکی را دارند. این بدان معناست که برای به‌کارگیری هر کدام از تاکتیک‌هایی که در این مطلب به آن‌ها اشاره شده است، ابتدا باید نرم افزار مناسب روی هر کدام از سرورهای دیتاسنتر نصب شود. این شامل تمام سرورهای ماشین مجازی و یا Hyper-V (با ماشین مجازی (VM) روی هر سرور اشتباه نشود)، هر UNIX فیزیکی یا ویندوز سرور و تمام سرویس‌های ابری می‌شود که قرار است پشتیبان ‌گیری شوند. متخصصان باید ارتباطات اولیه و دسترسی‌های لازم را پیش از آنکه سیستم پشتیبان‌ گیری کار خود را شروع کند، فراهم سازند.

اینکلوژن انتخابی (Selective inclusion)

شایع‌ترین راه وارد کردن فایل‌ها، اشیا و دیتابیس‌ها در یک سیستم پشتیبان‌ گیری این است که هنگام تنظیم بکاپ‌های آن سیستم، به صورت دستی انتخاب شوند. در ادامه سه مثال از اینکلوژن انتخابی آمده است:

• انتخاب از کنترل پنل vCenter یا Hyper-V و انتخاب ماشین مجازی مورد نظر برای پشتیبان‌ گیری به صورت دستی
• انتخاب دستی یک یا چند دیتابیس از لیست دیتابیس‌ها
• انتخاب دستی یک یا چند filesystem یا زیر دایرکتوری

دلیل محبوبیت این متد آن است که به راحتی آنچه افراد نیاز دارند برآورده می‌کند؛ آن‌ها می‌خواهند پشتیبان ‌گیری انجام دهند بنابراین آنچه را که نیاز به بکاپ دارد را خودشان مشخص می‌کنند. همچنین این روش مقدار داده‌های کم ارزش در فایل‌های بکاپ را به حداقل می‌رساند چرا که افراد معمولا برای پشتیبان گیری یک تست VM یا دیتابیس یا یک فایل سیستم مثل /tmp یا UNIX را انتخاب می‌کنند.

مشکل و نگرانی در این روش در مورد چیزی است که پس از گذشت زمان اتفاق می‌افتد. اگر تنها سیستم‌هایی که شما به طور دستی انتخاب کردید پشتیبان ‌گیری شوند، پس از تغییر پیکربندی چه اتفاقی می‌افتد؟ برای مثال اگر VM جدیدی به یک سرور VMware اضافه کنید چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ یا اگر یک VM را از VMware به Hyper-V یا ابر منتقل کنید چه می‌شود؟ اگر شما به صورت دستی آن را از VMware انتخاب کرده باشد، هنگامی که به پیکربندی دیگری منتقل می‌شود، پشتیبان‌ گیری به صورت خودکار آغاز نمی‌شود. متخصصان بکاپ عموما نسبت به این شکل از پشتیبان ‌گیری هشدار می‌دهند چرا که احتمال از دست رفتن اطلاعات بسیار بالا است.

اینکلوژن خودکار یا اتوماتیک (Automatic inclusion)

زمانی که یک VM یا دیتابیس مشخص به یک پیکربندی پشتیبان ‌گیری افزوده می‌شود، یکی از متدهای متداول این است که تمام VMها، دیتابیس‌ها یا فایل سیستم‌های آن پشتیبان‌گیری شوند. این راه یکی از مطمئن‌ترین راه‌های پشتیبان‌گیری است چرا که بکاپ هر منبع جدید داده را تضمین می‌کنید. این روش نگرانی‌های روش قبلی را ندارد چرا که به صورت خودکار عملیات پشتیبان‌ گیری VMها – یا یک VM که از یک پیکربندی به پیکربندی دیگری انتقال یافته است- را انجام می‌دهد.

برخی بر این عقیده هستند که با این روش داده‌های کم اهمیت هم بکاپ می‌شوند. این گزاره صحیح است اما باید توجه داشت که تمام داده‌های مهم با این روش به صورت خودکار پشتیبانی می‌شوند. بدترین رویداد محتمل در روش پشتیبان ‌گیری انتخابی آن است که یک فایل سیستم، دیتابیس یا VM بسیار مهم بکاپ ‌گیری نشود اما با روش خودکار بدترین رویداد محتمل این خواهد شد که شما فایل‌های بی‌مصرف را هم پشتیبان ‌گیری کرده‌اید.

این قانون اصلی و مهم در طراحی سیستم‌های پشتیبان‌ گیری را به خاطر داشته باشید که شما نمی‌توانید آنچه را که بکاپ نشده بازگردانید. تا کنون هیچ شخصی در دنیا به علت پشتیبان‌گیری بیش از حد از کار اخراج نشده در مقابل افراد زیادی به علت عدم پشتیبان‌گیری اخراج شده‌اند. تمام تلاش خود را برای حذف بکاپ‌های اضافی انجام دهید اما همیشه با احتیاط عمل کنید. نسبت به داده‌هایی که پشتیبان‌گیری نشده‌اند بیشتر از آن‌هایی که بی‌دلیل پشتیبان‌گیری شده‌اند حساس باشید.

اکسکلوژن انتخابی (Selective exclusion)

این تکنیک معمولا به طور تلفیقی با سیستم بکاپ اینکلوژن خودکار استفاده می‌شود. مشتری سیستم را روی حالتی تنظیم می‌کند که از تمام VM، دیتابیس و فایل سیستم‌ها به جز آن‌هایی که در لیستی با عنوان استئنائات جدا می‌شوند، پشتیبان‌گیری کند. این روش به شما اطمینان می‌دهد که تمام فایل‌های مهم پشتیبان‌ گیری و فایل‌های بی‌اهمیت از آن‌ها جدا شده‌اند.

این فرآیند در UI قابل پیاده‌سازی است چرا که کاربر به صورت دستی درایوها و دیتابیس‌هایی که برایش اهمیتی ندارد از لیست پشتیبان ‌گیری خارج می‌کند. یک مدیر سیستم که به دنبال حفظ و ذخیره فضای بیشتری است ممکن است دیتابیس‌ها یا BMها و یا فایل سیستم‌هایی مثل tmp/ را به لیست استثنائات بیفزاید تا مطمئون شود که فضا برای آن‌ها هدر نمی‌رود.

یکی دیگر از راه‌های پیاده‌سازی اکسکلوژن خودکار این است که از wildcard یا عبارات توصیفی برای مشخص کردن آنچه نمیخواهید پشتیبان ‌گیری شود، استفاده کنید. برای مثال می‌توانید تعیین کنید که فایل‌های با فرمت tmp. یا bak. و یا cash. در لیست استثنائات هستند. پس از آن هر فایل با این پسوند پشتیبان‌ گیری نخواهد شد.

اینکلوژن بر پایه تگ (tag-based inclusion)

یکی از مدرن‌ترین راه‌های وارد کردن اطلاعات در سیستم پشتیبان ‌گیری استفاده از تگ‌ها است که در دنیای ماشین‌های مجازی متداول است. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا علاوه بر تعیین اینکه VMهایی با تگ‌های مشخص بکاپ شوند، نحوه‎ بکاپ‌ گیری از آن‌ها را هم مشخص کنید. برای مثال، شما می‌توانید تعیین کنید که VMهایی با هشتگ database# باید با سیاست پشتیبان‌ گیری دیتابیس بکاپ شوند که آن VMها را به روش منحصر به فردی مدیریت می‌کند. همین امر برای فایل‌هایی با هشتگ fileserver# یا test# و … صادق است. شما می‌توانید سیاست‌های مختلفی برای پشتیبانی مشخص کنید که به روش‌ها مختلف و بخصوصی رفتار می‌کنند؛ سپس این سیاست‌ها را روی VMهای مختلف با هشتگ مربوطه پیاده‌سازی کنید.

این یک روش از اینکلوژن خودکار است که هر ماشین‌مجازی جدیدی به صورت اتوماتیک به سیاست پشتیبانی مربوطه با توجه به هشتگ افزوده می‌شود. این روش را می‌توان با سیستم اکسکلوژن خودکار ادامه داد تا از وارد نشدن اطلاعات بی‌مصرف به سیستم پشتیبان‌ گیری مطمئن شد.

اینکلوژن پیش فرض (Default inclusion)

هنگام استفاده از سیستم اینکلوژن یا اینکلوژن برپایه تگ، به نوعی مکانیسم همه‌جانبه نیاز دارید. برای مثال اگر یک VM یا دیتابیس به صورت خودکار توسط هشتگ‌ها یا سایر مکانیسم‌ها انتخاب نشود، شما همچنان نیاز دارید که از پشتیبانی شدن آن مطمئن شوید. هرقدر که سیستم‌های هوشمند مثل سیستم بر پایه تگ به کار گرفته شوند، نیاز و اهمیت یک سیستم اینکلوژن مشخص‌تر خواهد شد.

اگر سیستم بکاپ ‌گیری شما از این روش پشتیبانی کند، به شکل زیر عمل خواهد کرد: هر VM یا دیتابیسی که با روش‌های خودکار قبلی یا تگ‌گذاری برای پشتیبان‌ گیری انتخاب نشدند، با این سیاست انتخاب خواهند شد. روشن است که این سیاست جدید بر اساس نیازهای آن سیستم مشخص نشده است اما حداقل می‌توان مطمئن بود که پشتیبان ‌گیری در حال انجام است. با بررسی فایل‌هایی که به این روش پشتیبان‌گیری شده‌اند می‌توانید به دنبال دلیل این باشید که چرا در روش‌های قبلی وارد نشده‌اند و مسئله را با قرار دادن آن‌ها در سیاست و دسته‌بندی درست حل کنید.

این قانون اصلی و مهم در طراحی سیستم‌های پشتیبانی را به خاطر داشته باشید که شما نمی‌توانید آنچه را که پشتیبان‌ گیری نشده بازگردانید. تا کنون هیچ شخصی در دنیا به علت پشتیبان ‌گیری بیش از حد از کار اخراج نشده در مقابل افراد زیادی به علت عدم پشتیبان‌ گیری اخراج شده‌اند. تمام تلاش خود را برای حذف بکاپ‌های اضافی انجام دهید اما همیشه با احتیاط عمل کنید. نسبت به داده‌هایی که پشتیبان ‌گیری نشده‌اند بیشتر از آن‌هایی که بی‌دلیل پشتیبان‌گیری شده‌اند حساس باشید.